Τι γίνεται με το δικαίωμα της ικανοποιητικής τροφής

Το δικαίωμα του καθενός για ένα ικανοποιητικό επίπεδο ζωής, για τον ίδιο και την οικογένειά του, περιλαμβανομένου του δικαιώματος για ικανοποιητική τροφή, αναγνωρίζεται από την Οικουμενική Διακήρυξη Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων και το Διεθνές Σύμφωνο για τα Οικονομικά, Κοινωνικά και Πολιτιστικά Δικαιώματα. Η Παγκόσμια Διάσκεψη τροφίμων αναγνώρισε το αναφαίρετο δικαίωμα όλων των ανθρώπων - ανδρών, γυναικών και παιδιών - να απαλλαγούν από την πείνα και τον υποσιτισμό με σκοπό να αναπτύξουν πλήρως και να διατηρήσουν τις σωματικές και πνευματικές τους ικανότητες. Το 1983, η Γενική Συνέλευση, σημειώνοντας με ανησυχία τη συνεχιζόμενη πείνα και τον υποσιτισμό σε πολλές αναπτυσσόμενες χώρες, επιβεβαίωσε ότι το δικαίωμα για τροφή ήταν οικουμενικό ανθρώπινο δικαίωμα και ότι η τροφή δε θα έπρεπε να χρησιμοποιείται ως μέσο άσκησης πολιτικής πίεσης.

Η Επιτροπή Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, το 1983, εξέφρασε τη βαθιά της ανησυχία για την ασταθή φύση της κατάστασης τροφίμων, ιδιαίτερα στις λιγότερο αναπτυγμένες χώρες και για τις επιπτώσεις, ως εκ τούτου, στην απόλαυση του θεμελιώδους δικαιώματος για τροφή. ΄Ετσι η Επιτροπή ζήτησε, στη μελέτη, όπως το δικαίωμα για ικανοποιητική τροφή θεωρηθεί ως ανθρώπινο δικαίωμα και δοθεί ειδική προσοχή στο δεοντολογικό περιεχόμενο του δικαιώματος και της σπουδαιότητάς του σε σχέση με την εγκαθίδρυση της νέας διεθνούς οικονομικής τάξης. Αυτή η μελέτη συμπληρώθηκε το 1987.

* οικουμενικό= παγκόσμιο